عاطفه های عاشقانه
هیس! آرامتر نامردی کن من به روی خود نیاوردم کسی از چهره ی من نفهمید که تو چقدر نامردی هیس! کمی آرامتر نامردی کن نگذار چشمانم نامردی تو را باور کند بگذار وقتی میبینمت چشمانم به قلبم دروغ بگویند که او مرد است و قلبم ناباورانه گول چشهایم را بخورد هیس! کمی آرامتر نامردی کن دلم ازین همه نامردی میگیرد ببین کاری کردی با دلم که بعد از نماز بجای دعا نفرینت میکنم هیس! کمی آرامتر نامردی کن به احترام آن عاطفه هایی که آرام میمیرند کمی آرامتر نامردی کن صدای نامردیت تن مردان را میلرزاند خدارا شاکرم که مرد نیستم که اگر بی وفایی کردم اسمم را نامرد بگذارند ولی تو...... راستی یک سوال دارم! تو مردی؟........ تو کجایی سهراب؟ نفرینت میکنم که اونی که نصیب تو میشه یکی مثل خودت باشه این بزرگترین نفرین من واسه توء... "دوستان این تمام حرف منه" ارزش نداشت ومن به قیمت جونم میخواستمش اما نمیدونستم قلبش رو به حراج گذاشته بود خریدار زیاد داشت چون ارزون بود ولی من گرون خریدمش بعد یه مدت دیدم ارزش جونم رو حس نکرد براش اشک ریختم حتی ارزش اشکامو هم حس نکرد گذاشتمش و رفتم یگی دیگه اومد مفت خریدش و بردش اون الان شاد شاده حالا میفهمم که اون به چیزای با ارزش عادت نداشت عشق من براش سنگین بود خلایق هر چه لایق بگو چی بین ما بوده؟ سر عشقت چی آوردی؟ اونم حرفاتو باور کرد؟ واسه اونم قسم خوردی؟ دوستان خوارزمی سلام به تمام دوستای گلم یه سلام مخصوص خدمت بچه های خوارزمی چندتا نظر از بچه های خوارزمی دریافت کردم که خیلی به من لطف دارن عارضم خدمت عزیزان که من دیگه خوارزمی نمیام و فقط خواستم ازین طریق از دوستان خوارزمی که به وبلاگم سر میزنن نظر میزارن تشکر کنم راستی دوستان خیلی از اتفاقها ارزش تفکیک کردن نداره یادتون باشه که انسان نباید از چشم خدا بیوفته و سرافراز در حضور خدا باشه پایدار باشید روز بارونی یادت هست؟چتر نداشتیم غافلگیر شدیم دیوونه وار زیر بارون به شالاب شلوبه گلا میخندیدیم روز بعد تو چتر اوردی تنت خیس شده بود سعی میکردی من خیس نشم سمت راستت کاملا خیس شده بود چترو رو سرمن گرفتی روز بعد چی یادته گفتی سرم درت میکنه حوصله ندارم سرما بخورم و چترو رو سر خودت گرفتی و من طرف چپم کاملا خیس شد روز بعد رو چی هنوز یادته ؟ یه چتر اضافه اوردی و بخاطر اینکه پین های چتر ها نره تو چش و چالمون دو قدم ازم فاصله گرفتی فردا دیگه واسه قدم زدن نمیام تنها برو... نمی دانم ... . سروده سامان نامی یار دیرین <سروده ای از خودم> دیرگاهیست دراین کنج زمان کنج این خلوت تاریک سکوت آشیانه میکنم مثل یک کودک سرمست و شجاع صورتم را دزدانه ز باران قایم میکنم شاد شاد مست مست کاش دراین کوچه کسی رد نشود حتی باران هم آخرین نبض حضور تو را حس نکرد خوش خیال است که من مست توام ساعتم ای وای خیس شداز تنهایی!! دیرگاهیست که این عقربه ها مانده برلحظه ی تاریک وداع دل من میگیرد سالهاست که گذشت از کوچت و هنوز هم باران آخرین نبض حضور تو را حس نکرد وهنوزم صورتم را دزدانه زباران قایم میکنم زیر باران مانده ام به انتظار دلم یک سایبان میخواهد سایبانی از جنس حضورت چتر شو بر سر من دیرگاهیست که اشکم دیدنیست حتی باران هم شوری اشکهایم را حس نکرد...
نقاشی ...... سروده سامان نامی من زندانی سلول 65 هستم
آب را گل کردند ... چشم ها را بستند ...
و چه ها که با دل کردند ...
صبر کن ای سهراب. قایقت جا دارد؟
من هم از همهمه ی داغ زمین بیزارم ...
دگر حتی زمانه بد شده با من
نه میخندد نه میسازد
فقط آرام میخواهد براندازد
نه میگوید نه می نامد
فقط آرام میخواهد بمیراند
نه شعر و شاعری مانده
نه عشق و عاشقی دیگر
همه در فکر این هستند که قلبی را بسوزانند
و از سوزاندن این دل سروری را به پا دارند
من اما گوشه ای غمگینو تنها چار زانو را بغل کردم
نمی دانم چرا کردم !
من اما سخت از دست خودم دلگیر و غمگینم
نمی دانم چرا هستم !
نمی دانم مگر این معرفت مردست در دنیا
نمی دانم ....
دگر از خود و از مردم و از این عابرین خسته بیزارم
دگر از این همه احساس تو خالی و تکراری چه بیزارم
دگر از این همه چشمی که ناپاک است بیزارم
دگر تنگ آمده سینم
دگر مسموم شد شعرم
دگر خشکیده شد جوهر میان دست و خودکارم
دگر آلوده شد مغز و هم افکارم
دگر حتی نمی خواهم که با تو راز بگشایم
دگر از روی زیبایت نگاهم را می اندازم
دگر از درد لبهایم که این دندان گزیدستش
نمی خواهم سخن گویم
تو اما شاد و سرخوش باز می پرسی !
که اشعارت چرا بوی گله دارد؟
و من هم با تبسم باز میگویم !؟
نمی دانم .... .
باز این غم با ترانه
با صدا های که خالی از کلام عاشقانه
میزند بر بام قلبم
یادم اید روز دیدار
لحظه ی ان عشق پر بار
در میان کوچه باغ سبز و خلوت
در کنار چشمه ی کوچک ولی پر آب احمد
دور میگشتیم ز خانه
میشنیدم از لب تو داستان عاشقانه
یادت آمد یار دیرین
یادت اید گردش آن روز شیرین
در میان کشتزاران
تو همانی یار دیرین؟
پس چرا تو میروی ای یار دیرین؟
پس چرا حتی نگاهی بر من عاشق نکردی؟
پس چرا پلهای امید مرا ویرانه کردی؟
تو که میرفتی چرا اینگونه آتش
بر تمام کشتزار عشق من افکنده رفتی؟
میروی تو یار دیرین باز میگویم خدایا!
گوشه ی چشمی به یار من بینداز
تا نگویی این بلا های که اید بر سر تو
آه و نفرین من عاشق به دنبال تو بوده
یار دیرین
مینشینم در خلوت و تنهای خویش
در ذهن خودم مینگرم
از تو هیچ عکسی نیست !
یا اگر هست این عکس زیبا نیست
چاره ای نیست قلمو را برمیدارم
بوم را در جلوی خود میگزارم
آرام آرام میکشمت
چشمهای تو چه رنگی باشد
سبز.؟
آبی .؟
نه همان خاکستری خوب تر است
رنگ پوست تو که مانند بلور است دیگر
باز در عمق وجود خود
فکر من مشغول است
که لبان تو عجب سرخی نابی دارد
در خیال من تو همانند گل خندانی
حیفم امد که لبان تو همی بسته بماند
عکس تو کامل شد
به عجب زیبایی
من بازهم جستجو میکنمت در ذهنم
هیچ صدایی زه تو نیست!
یک سوال از همه دارم.
که صدای گل من با چه رنگی زیباس ؟
اه یادم رفته که صدا رسم ندارد
مینشینم رو به عکس تو
کاش میشد که برای یک بار
تو لبت باز کنی
و منم خیره به تو
که ناگهان اسم مرا یاد کنی
که از کنار میله ها بیرون را مینگرم
بیرون بهار شده
پس چرا اینجا پاییز وسرد است
بیرون هوا آفتابی است
پس چرا اینجا تاریک و نمور است
من زندانی سلول 65 هستم
که از کنار میله ها بیرون را مینگرم
بیرون هیاهوست گویی جشنی برپاست
پس چرا اینجا سکوت است و سکوت
بیرون همه چیز تازه و جدید است
پس چرا اینجا همه چیز کهنه و تکراری است
من زندانی سلول 65 هستم
که از کنار میله ها بیرون را مینگرم
بیرون همه با هم بازی میکنند
پس چرا اینجا هیچ همبازی نیست
بیرون همه در فکر امدن عید هستند
پس چرا اینجا هیچ عیدی نیست
من زندانی سلول 65 هستم
که از کنار میله ها بیرون را مینگرم
وهر روز تو را میبینم که زیباتر از همیشه ای
پس چرا من اینجا دارم میپوسم
هر روز احساس میکنم که به من نزدیکتر هستی
پس چرا هیچوقت به سلولم نگاه نمیکنی
من زندانی سلول 65 هستم
که از کنار میله ها بیرون را مینگرم
و در خیال خودم دست های تو را میگیرم
پس چرا دستهای من انقدر سرد است
هر روز منتظرم که با من حرف بزنی
پس چرا هیچ صدایی از تو نیست
من زندانی سلول 65 هستم
که از کنار میله ها بیرون را مینگرم
میبینم که تو هم تنهایی
اخر این تنهایی چیست که به سراغ من و تومی آید
من زندانی سلول 65 هستم
که از کنار میله ها بیرون را مینگرم
زندانی سلول 68
با تو این سلول را دوس دارم
بی تو هیچ شوری به ازادی ندارم
سروده (سامان نامی)
| Power By:
LoxBlog.Com |
- تبادل لینک
- عنوان لینک
- مرکز پیشواز ایرانسل و همراه اول و دانلود موزیک
- عاشق علی ضیا
- بارانکده
- razedel tanha ba to...
- negar naz
- my-love
- §§ عاشقانه های تنهایی §§
- عشق حقيقى ، عاشقان حقيقى
- کاش یکم بارون بگیره
- ماندگارترین یادگار
- ❤ ミگریه حرف آخرم بودミ❤'>
- دختر kiss پسر
- روزنه های من
- ₪Lonely
- ردیاب خودرو
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
اطفه عاشق
و آدرس
myquitar.LXB.ir
لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
ورود
اعضا:|
| |
| وب : | |
| پیام : | |
| 2+2=: | |
| (Refresh) | |
خبرنامه وب سایت:
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
آمار
وب سایت:Alternative content